یکی از تکنیک‌های کلیدی در زیست شناسی سلولی و مولکولی است، و معمولاً برای شناسایی حضور پروتئین خاصی در مجموعه‌ای از پروتئین‌های سلولی بکار می‌رود. وسترن بلاتینگ یا ایمونوبلاتینگ یک تکنیک بسیار پرکاربرد و مرسوم در زمینه تشخیص پروتئین ها در حوزه بیولوژی مولکولی می باشد.
در ابتدا مولکول های پروتئین با استفاده از تکنیک SDS-PAGE جدا می شوند و سپس جهت تشخیص نهایی و دقیق پروتئین مورد نظر از تکنیک وسترن بلات استفاده می شود. در این تکنیک ژل SDS-PAGE را با یک غشا از جنس نیتروسلولز و یا PVDF جفت نموده و جهت جریان دستگاه وسترن بلات را جوری تنظیم نموده که پروتئین ها از ژل SDS PAGE به سمت غشا حرکت نمایند. در اغلب موارد انتقال پروتئین از غشا به ژل با کمک نیروی الکتریکی صورت می گیرد. این نوع انتقال به انتقال الکتروفورزی معروف است. انتقال الکتروفورزی به دو صورت انجام می شود: انتقال در تانک که به انتقال تر معروف است و انتقال به روش نیمه خشک. البته میتوان به طریق انتشار با خاصیت مویینگی یا پمپ خلا نیز پروتئین ها را انتقال داد. پس از انتقال پروتئینها به غشا, با استفاده از آنتی بادی مخصوص پروتئین هدف شروع به رنگ آمیزی غشا نموده. در صورت وجود پروتئین هدف, با ایجاد رنگ پروتئین مورد نظر تشخیص داده می شود. از جمله آیتمهایی که در این بین مهم هستند ایجاد بستری جهت انتقال یکنواخت و یونیفرم و بدون تغییر دما جهت نیل به بهترین نتایج می باشد.