افرادی که جهش های تغییر دهنده اعصاب را از هومینین های ( Hominins ) باستان به ارث برده اند استعداد بیش تری در تجربه درد دارند. نئاندرتال ها شکارچی های عصر یخبندان، زندگی سختی را در سرتاسر اوراسیای غربی داشتند و به شکار حیوانات خطرناکی مانند ماموت ها و بیسون ها می پرداختند. مطالعه ی ژنومیکی که در نوع خودش اولین هست و در۲۳ جولای سال ۲۰۲۰ در نشریه Current Biology منشر شد نشان می دهد که علارغم تلاش سخت نئاندرتال ها برای بقا، آن ها استعداد بیولوژیکی در افزایش احساس درد داشتند. متخصصان ژنتیک تکاملی کشف کردند خویشاوندان انسان باستان حامل سه جهش در ژن کد کننده ی پروتئین NaV1.7 هستند که احساسات دردناک فیزیکی را به طناب نخاعی و مغز منتقل می کند. آن ها همچنین نشان دادند که در یک جمعیت نمونه از مردم بریتانیا، آن هایی که ورژن نئاندرتال NaV1.7 را به ارث برده اند استعداد بیشتری در تجربه کردن درد نسبت به دیگران دارند.
جهش ها در ژنی به نام SCN9A که کد کننده پروتئین NaV1.7 است نمایان شدند چون تمامی نئادرتال ها دارای ۳ جهش بودند که شکل این پروتئین را تغییر می داد. ورژن جهش یافته این ژن در هردو ست کروموزومی نئاندرتال ها پیدا شد که اشاره به شایع بودن آن در جمعیت هر ۳ نوع نئاندرتال دارد.
NaV1.7 درون اعصاب بدن فعالیت دارد. مردم آن را به عنوان دکمه ای ( volume knob ) می شناسند که تعیین میکند تا چه اندازه درد در فیبرهای عصبی بوجود بیاید. برخی از مردم با جهش های به شدت نادر که باعث غیر فعال شدن پروتئین می شود هیچ دردی را حس نمی کنند، درحالی که تغییرات دیگر در این پروتئین باعث مستعد شدن مردم به دردهای مزمن می شود.
