دکتر مینا بیسل در تهران متولد شد. پس از اتمام دوره دبیرستان به تشویق یکی از دوستانش به آمریکا رفت و پس از رفتن به کالج برین مایر و کالج رادکلیف در رشته شیمی تحصیلات کارشناسی خود را به پایان رساند. وی پس از آن در مدرسه پزشکی هاروارد به تحصیل در رشته میکروبیولوژی و ژنتیک مولکولی در مقطع دکتری پرداخت.
دکتر بیسل در سال ۱۹۷۲ به آزمایشگاه ملی لارنس برکلی پیوست و در آنجا در سال های متمادی به عنوان کارشناس ارشد بیوشیمی، دانشمند ارشد، مدیر بخش زیست‌شناسی سلولی و مولکولی، مدیر بخش علوم زیست شناسی، و دانشمند برجسته فعالیت کرد.
ایشان عضو فرهنگستان هنر و علوم آمریکا است و برنده جوایزی همچون جایزه ارنست اورلاندو لاورنس، کمک هزینه گوگنهایم و مدال افتخاری انجمن سرطان آمریکا شده است.
شهرت خانم بیسل به خاطر پژوهش ایشان دربارهٔ سرطان سینه است. وی که مدتی ریاست انجمن بیولوژی سلولی آمریکا را بر عهده داشت، در سال ۲۰۰۷ موفق به دریافت جایزه پتزکولر شد. وی این جایزه ۷۵ هزار دلاری را به پاس نتایج مطالعاتش در زمینه توانایی زیرمحیط های تغییرات سلولی، تبدیل شدن آن ها به تومورها و امکان استفاده از یک سلول سرطانی برای رفتارهای عادی سلول ها کسب کرده است.
این جایزه نوعی نوبل در رشته غددشناسی است که از چندین سال پیش از سوی بنیاد پتزکولر و جایزه بین المللی تحقیقات درباره سرطان (International Award for Cancer Research) به پیشگامان عرصه مبارزه با تومور و سرطان اعطا می شود…
کمیسیون علمی این جایزه در سال ۲۰۰۷، از بین ۳۰ نامزد از تمام کشورهای دنیا، بیسل را به عنوان بهترین زیست شناس سلولی سال انتخاب کرد. وی همچنین از سوی بنیاد این جایزه
به عنوان رهبر واقعی درک و توضیح تاثیر ریز محیط ها روی لایه جدار اندام های بدن پستانداران معرفی شد .
از افتخارات دیگر این زیست شناس ایرانی-آمریکایی پرافتخار می توان به اولین جایزه Sadusk جوزف تحقیقات سرطان پستان (۱۹۸۵)، جایزه برینکر برای تمایز علمی (۲۰۰۳)، جایزه پتزکولر (۲۰۰۷)، جایزه بین المللی تحقیقات سرطانAACR – Pezcoller (2007)، مدال افتخار انجمن سرطان آمریکا (۲۰۰۸)، جایزه دستاورد علمی برجستهAACR در تحقیقات سرطان پستان (۲۰۱۲)، جایزه یک عمر دستاورد آزمایشگاه ملی لارنس برکلی (۲۰۱۲) و … اشاره کرد.