منبع: PLOS/ آمریکا
تاریخ انتشار: ۱۶ اردیبهشت ۱۴۰۰
خلاصه: مخچه قسمتی از مغز است که اولین بار به واسطه هماهنگ کردن حرکات شناخته شد، ممکن است مسبب ایجاد تغییرات اساسی در فرهنگ، زبان و نحوه استفاده از ابزارها شده باشد.
محققان مطالعه ای ترتیب دادند تا متوجه شوند انسان ها چگونه از ظرفیت عظیم فکر کردن و یادگیری با استفاده از قشر جلوی پیشانی که مرکز استدلال منطقی و تصمیم گیری هستند بهره می برند. اما اخیرا مخچه توجه بیشتری را در این مطالعه به خود اختصاص داده است.
گوارا و تیمش برای یافتن تکامل در مخچه و قشر جلوی پیشانی، از تفاوت های مولکولی این دو قسمت در انسان، شامپانزه و میمون رزوس استفاده کردند. آن ها این مطالعه را در سطح ژنومی انجام دادند و در پی یافتن تغییراتی بودند که باعث خاموش یا روشن شدن ژن ها شود و بتواند به ارث برسند؛ نه تغییری در ساختار ژنومی این قسمت ها.
نتیجه مطالعات نشان داد که مخچه انسان ها در مقایسه با قشر جلو پیشانی دچار تغییرات اپی ژنتیکی بیشتری شده است که بیش از پیش اهمیت مخچه را در تکامل انسان ها نشان میدهد.
این تغییرات اپی ژنتیکی مخصوصا در ژن های رشد مغز، التهاب مغز، متابولیسم چربی، انعطاف پذیری سیناپسی اتفاق افتاده است (ضعف یا قوت ارتباط بین نورونی بستگی به دفعات استفاده از آن نورون ها دارد).
تفاوت های اپی ژنتیکی مشخص شده در مطالعه جدید مربوط به درک نحوه عملکرد مغز انسان و توانایی آن در انطباق و ایجاد ارتباطات جدید است. این تفاوت های اپی ژنتیکی ممکن است در بیماری و پیری نیز نقش داشته باشد. مطالعه قبلی نشان داده بود تغییرات اپی ژنتیکی انسان و شامپانزه در قشر جلو پیشانی با ژن های درگیر در شرایط روان پزشکی و بازسازی سلول های عصبی در ارتباط است. به طور کلی، مطالعه جدید اهمیت گنجاندن مخچه هنگام مطالعه نحوه تکامل مغز انسان را تائید می کند.
رفرنس:
https://www.sciencedaily.com/releases/2021/05/210506142039.htm