منبع: دانشگاه استرالیا
تاریخ انتشار: ۲۴ اردیبهشت ۱۴۰۰
خلاصه: نانوتکنولوژی جدید می تواند زندگی هزاران مبتلا به سیستیک فیبروزیس را نجات خواهد داد. آنتی بادی توبرامایسین بهبود یافته می تواند کارایی تا صدهزار برابر موثر تر از گونه قبلی خود ارائه دهد.
سیستیک فیبروزیس
تکنولوژی جدید از بیومیمتیک (علم مطالعه ساختار های بیولوژیک) نانوساختارها برای ارتقا توبرامایسین استفاده کرده است. از این دارو برای درمان عفونت ریوی ناشی از سودوموناس آیروژینوزا در موارد شدید سیستیک فیبروزیس استفاده میشود.
در استرالیا حدود ۲۵۰۰ کودک از سیستیک فیبروزیس رنج می برند. از هر پنج کودک، یک کودک دچار نارسایی های ریوی، راه های هوایی و سیستم تغذیه است؛ نارسایی تنفسی اصلی ترین دلیل مرگ و میر در افراد مبتلا به سیستیک فیبروزیس است.
چلسی تورن از محققان این مطالعه: سیستیک فیبروزیس یک بیماری پیشرونده ژنتیکی است که از بین نمی رود و افراد بیمار دچار عفونت مزمن ریوی می شوند که توانایی تنفس آن ها را تحت تاثیر قرار می دهد. این بیماری باعث ضخامت سلول های پوششی دیواره راه های تنفسی می شود که شرایط مناسبی را برای باکتری و سایر ارگانیسم ها مخصوصا سودوموناس آیروجینوزا فراهم می کند که باعث انسداد راه های هوایی می شود.
توبرامایسین داوریی است که برای درمان این قبیل عفونت ها می شود.
در این تحقیق موفق شدیم سلول های ریوی محیط کشت را به صورت موثری و تنها با مصرف دو دوز از توبرامایسین ارتقا یافته از سودوموناس آیروجینوزا پاک کنیم. این اتفاق معادلات زندگی افراد مبتلا به سیستیک فیبروزیس را تغییر خواهد داد.
در این مطالعه از نانوذرات لیپیدی کریستالی مایع برای ارتقا توبرامایسین استفاده شده است. دکتر توماس افزود: توبرامایسین با ممانعت از سنتز باکتری باعث آسیب رساندن به دیواره سلولی باکتری می شود. این آنتی بیوتیک وابسته به غلظت است، بنابراین رسیدن به غلظت به کافی بسیار حیاتی است.
تکنولوژی جدید موجب افزایش کارایی توبرامایسین بدون افزایش سمیت در آن شده است که در نتیجه باعث افزایش کارایی و کاهش نیاز به مصرف دوزهای فراوان آن شده است. این مطالعه وارد مرحله پیش کلینیکی شده است و امید است پس از پنج سال به بازار عرضه شود.
رفرنس:
https://www.sciencedaily.com/releases/2021/05/210513095958.htm