آنچه که به نظر ما خنده دار است می تواند از فردی به فرد دیگر بسیار متفاوت باشد. و تحقیقات در مورد ژنتیک پشت شوخ طبعی تا حدودی محدود است. اما دانشمندان حداقل یک ژن را شناسایی کرده اند که به نظر می رسد با لبخند و خنده در انسان ارتباط دارد. هنوز هم ، به وضوح بسیاری از عوامل اجتماعی و محیطی وجود دارد که در تعیین خنده دار بودن و خنده دار نبودن نقش مهمی دارند.
مطالعه مرتبط با لبخند زدن و خندیدن وابسته به۵-HTTLPR ژن است، که یک گیرنده سروتونین است که با انواع افسردگی مرتبط است .محققان دو نسخه متمایز یا آلل از این ژن را شناسایی کردند: کوتاه و بلند. این ژن یک “ژن خنده” نیست، بلکه یک ژن است که پاسخ احساسی به محرک های مختلف را حکم می کند.
از شرکت کنندگان در مطالعه خواسته شد سه کلیپ ویدیویی مختلف را تماشا کنند که هرکدام دارای درجه طنز مختلفی هستند. شرکت کنندگان در هر جلسه ثبت شده اندو یک نمونه DNA دادند. لونسون و همكارانش دریافتند كه افراد با آلل كوتاه تمایل به خندیدن و لبخند زدن دارند تا افرادی كه آلل بلند دارند.